Bedankt Vic!

Vic Anciaux overleden. Het bericht katapulteert me terug naar mijn jeugd. Vic Anciaux, dat was zo’n figuur waar je als prille Vlaams Beweger - ik was 13 toen hij voorzitter van de Volksunie werd - enorm naar opkeek. Het waren woelige jaren voor de Vlaamse Beweging, de verscheurdheid was groot na het debacle van het Egmontpact, maar op die leeftijd had ik daar natuurlijk niet alle finesses van mee. Anciaux was de man die je als voorzitter overal zag: op tv-debatten (die duurden toen geen vijf minuten maar maar liefst een vol uur), life op Voerwandelingen of Vlaamse manifestaties. Steeds beslagen, vriendelijk, minzaam maar vooral overtuigd èn overtuigend. Hij verdween later als Brussels politicus van het nationale politieke toneel, maar persoonlijk leerde ik hem beter kennen toen in in 1996 lid werd van de partijraad van de Volksunie. Het beeld dat ik van hem had werd bevestigd: een grote mijnheer die op een natuurlijke manier gerespecteerd werd door vriend en vijand. Ook al scheidden later de politieke wegen, de Vlaamse Beweging en de Vlaamsgezinde politiek verliest vandaag een groot man waar we veel aan te danken hebben. Mijn medeleven voor de familie en vooral de kinderen van Vic. We zullen de mooie hetinneringen aan Vic blijven koesteren.
Onderstaande foto heeft een actueel tintje. Vic Anciaux overhandigt de Sovjetambassadeur een petitie met protest tegen de wapenwedloop. Een sovjetambtenaar die toen zijn eerste carrièrestappen bij de KGB zette dreigt vandaag met een nieuwe kernwapenwedloop.